گاهی افراد هیچ قصدی برای ازدواج ندارند اما پس از مدتی آشنایی با جنس
مخالف، به دلایلی دچار احساس ترحم یا عذاب وجدان می شوند و تصمیم به ازدواج
می گیرند.
گاهی ترس از آسیب
زدن به طرف مقابل در صورت جدایی به خصوص در مواردی که طرف مقابل به شدت
وابسته یا مبتلا به بیماری جسمی یا روانی باشد و قطع ارتباط باعث تشدید
بیماری شود یا احساس عذاب وجدان او از اینکه طرف مقابل را به دلیل بیماری
اش رها کرده، باعث می شود شخصی که تمایلی به ازدواج ندارد، در معذوریت
اخلاقی یا احساسی قرار بگیرد و ازدواج کند.
در این شرایط نه عقل و منطق دلیل ازدواج است و نه عشق و علاقه.
معمولا پس از گذشت مدتی از چنین ازدواج هایی، احساس ترحم یا عذاب وجدان
اولیه عملا باعث تشدید اختلاف ها می شود و مانند باری سنگین یا منت بر دوش
زندگی سنگینی می کند.
گاهی افراد هیچ قصدی برای ازدواج ندارند اما پس از مدتی آشنایی با جنس مخالف، به دلایلی دچار احساس ترحم یا عذاب وجدان می شوند و تصمیم به ازدواج می گیرند.
گاهی ترس از آسیب زدن به طرف مقابل در صورت جدایی به خصوص در مواردی که طرف مقابل به شدت وابسته یا مبتلا به بیماری جسمی یا روانی باشد و قطع ارتباط باعث تشدید بیماری شود یا احساس عذاب وجدان او از اینکه طرف مقابل را به دلیل بیماری اش رها کرده، باعث می شود شخصی که تمایلی به ازدواج ندارد، در معذوریت اخلاقی یا احساسی قرار بگیرد و ازدواج کند.
در این شرایط نه عقل و منطق دلیل ازدواج است و نه عشق و علاقه.
معمولا پس از گذشت مدتی از چنین ازدواج هایی، احساس ترحم یا عذاب وجدان اولیه عملا باعث تشدید اختلاف ها می شود و مانند باری سنگین یا منت بر دوش زندگی سنگینی می کند.
